En nu zijn we opeens in Panama!
We waren er zelf ook verbaasd over. Mijn vriend en ik wilden ergens heen om de trend te verspreiden om met elkaar de wereld een stukje schoner te maken. Cleanups organiseren met toeristen en de locale bevolking. Interessante projecten bezoeken en daar rapportages over schrijven. Dat soort dingen. Maar helemaal in Panama?!
Twee jaar eerder was ik begonnen meetups te organiseren om op een leuke manier iets te doen aan het plastic probleem. In mijn eentje voelde het zo machteloos… Kort na mijn besluit, woonde ik een presentatie bij van de Plasticsoupfoundation en ik was geschocked! Wist jij dat er elke minuut een vuilniswagenlading aan plastic in zee verdwijnt? 100.000 zeezoogdieren sterven per jaar als gevolg hiervan en maar liefst een miljoen vogels! En er ontstaat steeds meer verontrustend wetenschappelijk bewijs over de gevolgen hiervan voor voor de menselijke gezondheid.
Zonder geld of businessplan, maar met een enorme dosis motivatie, begon ik samen met mijn vriend aan een missie die uitmondde in één groot avontuur. Eerst met leuke en speelse opruim evenementen en uiteindelijk met een platform, waarop mensen van alle uithoeken van de wereld elkaar konden vinden, inspireren en samen werken. Maar hoe verspreidt je een trend die in Nederland is begonnen over de rest van de wereld?
Panama was niet het eerste dat in mijn hoofd opkwam, maar op een dag sprak ik iemand die me vertelde over twee jongens die de wereld rondzeilden om voorlichting te geven over het plastic probleem, cleanups organiseerden en plastic dopjes recycelden om er vazen van te maken. Hoe cool zou het zijn om met hen samen te werken?, dacht ik. We hadden drie maanden vrij gepland om te proberen buiten Nederland de Trashless trend te verspreiden en ik heb nogal eens de neiging om tomeloos enthousiast te worden en te denken dat iedereen net zo graag vriendjes wil worden en wil samenwerken als ik. (Dat niet iedereen zo in elkaar steekt vergeet ik dan, net als de pijnlijke situaties die ik daardoor meer dan zelden tegenkom.) En dus schreef ik een voorzichtige mail met de vraag of we misschien mee mochten zeilen en dat het wel raar zou zijn, omdat ze ons niet kenden, maar dat we bereid waren om naar Panama te komen als ze er wat in zagen.
Ik sprong een gat in de lucht toen we een dag later een mail terug kregen, waarin ze hun plannen vertelden en dat we gauw maar eens moesten praten over de mogelijkheden. We waren in elk geval welkom om langs te komen! Super fijn natuurlijk, maar ze bleken de weken daarop niet bereikbaar. Wat bedoelden ze er eigenlijk mee dat we langs mochten komen? Dat we onze reis maar moesten boeken, maar dat ze verder nog niets konden toezeggen? Ik bedacht me dat het bij nader inzien best logisch was dat je elkaar eerst een beetje af wilt tasten, voor je iets vast wilt leggen. Aan de andere kant vond ik het ook een beetje raar dat ze niet meer informatie gaven over hoe zij er in stonden, want ik had wel verteld dat we waarschijnlijk naar een andere bestemming zouden gaan als ze er niets in zagen. Het enige dat ik me kon bedenken was dat ze het waarschijnlijk erg druk hadden en nauwelijks beschikking hadden over wifi. Misschien leefden ze zo met de dag dat ze het echt pas in het moment konden bekijken en misschien moest ik zelf ook maar eens mijn avontuurlijke pet opzetten en gewoon de sprong wagen. Met een flinke dosis vertrouwen dat het hoe dan ook goed komt, kom je een heel eind. Dus kochten we een ticket en begaven we ons op een avontuur waarbij we nog niets anders gepland hadden dan langs gaan bij twee onbekende wereldverbeteraars en te kijken waar dat ons verder naartoe zou leiden.
Godzijdank hadden we een week voor vertrek telefonisch contact en spraken we af de eerste week met ze mee te varen en te kijken of we wat clean ups konden organiseren. De precieze dag en locatie zouden we nog doorkrijgen.
En toen gebeurde het. Net een dag voor we in het vliegtuig zouden stappen, kregen we een email dat ze vonden dat we onszelf hadden opgedrongen door zonder verder overleg (!?!?!) om de mogelijkheden te bespreken over wel of niet meevaren een ticket te kopen en dat ze niets meer met ons te maken wilden hebben. De mogelijkheid dat ze eerder zo onbereikbaar waren omdat ze hun twijfels hadden was totaal aan me voorbij gegaan! Maar hier zijn we dan.
Hello Panama!
